سیاسفید

تا اینجا از بین مستند های انتخاباتی هشت نامزد یازدهمین دوره ریاست جمهوری بطور قطع می توان گفت فیلم "دوباره زندگی" ساخته بهروز شعیبی قوی تر از بقیه ظاهر  شده که این موفقیت نتیجه چند چیز است:

1.       مستند عجولانه ساخته نشده و ایده ی محکمی دارد و در طول فیلم تمامی صحنه ها در راستای تم اصلی فیلم است. این مهم حاصل نمی شود الا با طراحی درست قبل از شروع ساخت و صبر و حوصله فیلمساز.

2.       عوامل فیلم حرفه ای انتخاب شده اند بطوری که تصویربرداری و صدابرداری درست و قابل قبولی دارد. در مابقی مستند ها کمتر شاهد این مساله بودیم.

3.       سفارش دهندگان برای فیلم سازی بطور کلی و مستند سازی بطور اخص اهمیت قائل شده اند و از کارگردان کاربلدی استفاده کرده اند و لذا فیلم از هر گونه حرافی های بی مورد، مصاحبه های طولانی، ارائه اهداف و تکست و زیر نویس مبرا است و مبتنی بر تصویر است.

4.       مستند برای شعور مخاطب احترام قائل است و قصد در اظهار نظرهای زورکی ندارد. صحنه های احساسی به جا و اندازه است و بدون دلیل کش نمی خورد.

5.       از توضیح واضحات به دور است چرا که بیشتر مستندها برنامه های نامزد مورد نظر را چندباره تاکید می کنند و اینجاست که باید ساحت فیلم مستند را دانست و جذابیت های سینمایی رابرای اضافه گویی و بی جهت گویی و تریبون ذبح نکرد.

6.       شخصیت پردازی به درستی صورت گرفته و بهترین راه برای مردمی نشان دادن نامزد انتخاباتی به کار رفته است. مثلا خودرو در حرکت است و چند نفر از عابران قصد صحبت با او را دارند که با دستور وی خودرو متوقف شده، شیشه را پایین می دهد و به حرف آن جوان رهگذر گوش می دهد. اما مثلا در نمونه ای دیگر از این مستندها، اجرای این موضوع به نحوی است که گویا از پیش طراحی شده است.

7.       ما در این مستند حرف منتقدان و موافقان نامزد را می شونیم اما در هیچ بعدی زیاده روی نشده است و به شکل درست در خدمت ایجاد محبوبیت برای نامزد انتخاباتی قرار می گیرد.

8.       در این مستند به مانند دیگر مستند های انتخاباتی به مسائل مهمی همچون ولایت مداری، فرهنگ، مبارزه با فقر، عدالت محوری، حقوق ایثارگران و مساله زنان اشاره می شود، اما کارگردان بسیار زیرکانه این ها را با هم مرتبط می کند و به هیچ وجه این مفاهیم گل درشتی نمی کند. ربط اتفاقات و ریتم فیلم از نکات مهم این فیلم است که رعایت آن فیلم را یک دست، سر پا و صمیمی کرده است. برای نمونه از فیلم آژانس شیشه ای به دردهای یک جانباز دفاع مقدس منتقل می شویم و از یک سوال ساده که در خانه چه کسی حرف اول را می زند؟ به مساله زنان میرسیم.

البته این فیلم کاستی هایی و نقاط ضعفی هم دارد که روی هم رفته فیلم نمره ای قابل قبولی می گیرد.

اما در بین دیگر مستندهای انتخاباتی "ایران من ای وطن" ساخته محمد حسین لطیفی از ایده خوبی برخوردار است ولی ذائقه مخاطب تلویزیونی به درستی مد نظر قرار نگرفته نشده و وجوه هنری آن پر رنگ تر از جذابیت بصری شده و دائما باید یک سوژه واحد را در برابر انبوهی از تصاویر آرشیوی ببینیم و چون تنوع لوکیشن نیست کمی از حوصله مخاطب عام خارج است که بهتر بود به آن توجه می شد.

مستند "مردم +1" ساخته حسین شمقدری از تشتت در ساختار و عدم طراحی صحیح رنج می برد. سوالات آن دانشجوی جوان از کسانی که در جنگل، دریا و کویر کار میکنند با تصاویر حضور جلیلی در استانبول یا مصاحبه با آن خبرنگار خارجی و یا بخش های دیگر مستند بی ربط است و در عرض هم قرار گرفته نه در طول.

به همین مقدار اکتفا کرده و منتظر می مانم تا دور دوم مستند های انتخاباتی را ببینیم.

برچسب‌ها: بهروز شعیبی, حسین شمقدری, محمد حسین لطیفی, فیلم مستند انتخاباتی