سیاسفید

به هر روی باید فیلم را دید و من همین قدر می دانم که حاتمی کیا صادق بوده و صادق است حداقل با خودش و هنوز می شود به او و سینمایش امیدوار بود و افتخار کرد. قطعا در این سال هایی که خیلی از هم قدان او در مقابل حقایق لب گزیده و چیزی نمی گویند و مدام ناله می کنند، آقا ابراهیم فیلم خودش را می سازد و به تصریح از خمینی می گوید و از امر ولی فقیه دفاع می کند.

2.طبق روال این سالهای مسعود کیمیایی دیگر نباید از او توقع ساختن فیلم خوب داشت. من نمی دانم با وجود فیلم هایی همچون "متروپل" و ...، چطور این کارگردان را فیلمساز اجتماعی می دانیم حال آنکه سال ها از مردم زمانه ی خود دور است؟!

3. فیلم های "با دیگران" ساخته ناصر ضمیری و "فصل فراموشی فریبا" ساخته عباس رافعی آنقدر مرا آزار داد که اصلا رغبتی به نوشتن درباره این دو فیلم ندارم. فقط پس از دیدن این فیلم ها می فهمم زنان میهن من دو از جان یا همگی نازا هستند و یا بچه هایشان را سقط می کنند! و نهایتا مدام به دنبال رحم اجاره ای هستند! آیا واقعا اینگونه است. آیا جذابیت و کشش داستانی فقط با پرداختن به این موضوعات ممکن است یا خیر؟

4.فیلم "شهابی از جنس نور" ساخته محمدرضا اسلاملو با بودجه دولتی ساخته شده است که البته این مشکل کار نیست. چرا که قطعا بخشی از بیت المال باید صرف دفاع از عقاید شیعه شود و این فیلم هم درباره هجوم وحشیانه تکفیری ها به مناطقی از سوریه و ترسیم افکار منحرف و خرافی آنها است.

در این اثر مستندسازی (با بازی امین زندگانی) را می بینیم که به جنوب لبنان سفر می کند تا حقایقی را در ارتباط با جنگ 33روزه ضبط کند. اما به صورت اتفاقی به اسارت تکفیری ها در می آید و نهایتا امدادهای غیبی موجب رهایی او و جمعی از مردم آن منطقه می شود.

متاسفانه فیلم بین یک اثر مستند و داستانی دست و پا می زند و تقریبا اواسط فیلم است که داستان اصلی شروع می شود و بخش زیادی از مقدمه فیلم قابل حذف است. همین تحیر کارگردان به فیلم ضربه زده است و نمی توان فیلم را قابل اعتنا دانست.

برچسب‌ها: طلبه مستندساز, جشنواره فیلم فجر, فیلم سینمایی چ, ابراهیم حاتمی کیا