سیاسفید

حاشيه نويسي هاي 5 دقيقه اياز يك جشنواره فيلم

براي حضوردر جشنواره سي و دوم و دیدن آخرین ساخته حاتمي كيا كه حالا دوباره به سينماي جنگ بازگشته است از مشهد عازم جشنواره مي شوم.

پروازم با تاخیر سه ساعته به تهران می رسد و تماشای "چ" را از دست می دهم. با حسرت به دل مانده از ندیدن "چ" وارد سالن اصلی می شوم تا "لامپ صد" ساخته ی سعید آقاخانی را ببینم.

لامپ صد

مشغول نوشتن می شوم مثل همیشه که وقتی فیلمی برایم مهم جلوه می کند با نور اندک موبایل نکاتی از فیلم ر روی کاغذ می آورم. یک ماشین ون با راننده ای که حال خوشی ندارد و مستاصل است در بیابان با سرعت در حال حرکت است، تصاویر جذاب هلی شات ... که در همین لحظه فیلم قطع می شود. تماشاگران کف می زنند و بعد از گذشت لختی از زمان فیلم از کمی قبل تر نمایش داده می شود. فیلم درباره شخصیتی است معتاد که قصد ی کند با ترک مواد مخدر زندگی اش را سر و سامان دهد.

فیلم قصه درستی ندارد و ظاهرا قرار است ایده ای یک خطی تبدیل به فیلمی بلند شود و هر جا فیلم دچار یک نواختی می شود با ورود به فضای توهمی قصد دارد ضعف ریتم و جذابیت را جبران کند اما همین تکرار ها و دور زدن های بیهوده و خارج از فیلم موجب می شود مخاطب خسته که با تاخیر به تهران رسیده تاب نیاورد و صنىلي اش به راحت ترين تختواب بدل شود.

این چند اتفاق ساده و عادی شاید می خواست چیزی را به من بفهماند که در جشنواره امسال خبری نیست اما ساده از کنار آن گذشتم.

خط ویژه

با توجه به تجربه ی خوب ضد گلوله  توقع می رفت فیلمساز مسیر صعودی خود را ادامه دهد، اما به نظرم کارگردان در جا زده است و با آنکه فیلم سرپا و خوش ساختی را ارائه کرده نتوانسته جهشی در مسیر فیلمسازی خود داشه باشد.

فیلم درباره عده ای جوان است که می خواهند به مبلغی پول دست پیدا کنند  در این مسیر با هم درگیر می شوند. در نهایت تصمیم می گیرند این پول را بی مردم تقسیم کنند به این نیت که آن را از دست رانت خوارها خارج کرده و مردم را به حقشان برسانند

ایده ای تکراری و در راستای همان قصه های رابی هودی که همین چندی قبل هم در فیلم ندارها دیده بودیم. اما با این حال لااقل تیره و مایوس کننده نبود.